मी तिलाप्रतिकार सरायची संधी न देता माझे तोंड योनीत खुपसले व जीभ खोलवर घालत तिला चाटु लगलो. या अनपेक्षीत हल्ल्याने एका पायावर बकासन केलेली अनिता डगमगली. मी संधी साधुन तिला सोफ्यावर बसवले व तिचे पाय लांब्वर फाकवुन मी जमीनीवर फतकल मारुन तिच्या पयात आलो. मी तिच्या मांड्या वर केल्या. पुर्ण योनी माझ्या जिभेच्या पट्ट्यात आली. जीभेवर जमलेली थुंकीने ओनी ओली करत मी कामगीरीला लागलो. एकही मिलीमिटर जागा न सोडता कुत्र्यासारखा मी योनीत लपके मारत दोन्ही हाताने तिचे बाजुला लटकणारे स्तन व्यायामाचा चेंडू दाबावे तसे दाबत होतो, स्तनाग्रांना पिळत होतो. माझा रानटीपणा तिला आवडला असावा कारण तिने मला विरोध केला नाही.
अनिताच्या माजलेल्या लठ्ठ पुच्चीने इतका भारी हल्ला अनुभवला नव्हता. तीला "हा... हू.. हं.... अहा......" अशी ’ह’ची बाराखडी आठवत होती. चाटता चाटता तिच्या योनीच्या आतले आवरण दाताने कुरतडायला मला मजा येत होती. माझे एक बोट ओले करुन मी योनीत आत घातले. तिची योनी खुप मोठ्या आकारची असली तरी टाईट होती. मी बोट आत बाहेर करायला सुरु करताच तिने अंग ढिले सोडले. आपणहुन पाय वर करुन फाकवले. तिच्या योनीत माझी जीभ व बोट मोगलांच्या सम्राज्यावर मराठ्यांच्या सेनेने करावा तसा खोलवर मुलुखगिरी करत होते.
मी आणखी कुमक बोलावली. एक एक करत तिन बोटे आत बाहेर करायला लागली. तिने डोळे मिटून कुल्ले हलवत किंचीत पुढे मागे होत लय पकडुन माझ्या तोंडाला ती झवु लागली. अनिताच्या हुंकाराची जागा चित्काराने घेतली. ती आनंदाने जोराजोराने ओरडु लागली. तिचा दाणा माझ्या जीभेच्या स्पर्शाने वळवळत होता. तिची योनीला एकदाचा पाझर फुटला होता. माझ्या परीश्रमाचे ते पाणी मला अविट गोड लागले. जीभेने वेगाने वाढणारे पाणी मी कोरडे करत होतो. तसे तिची पुढे मागे होणारी योनी जास्त पाणी सोडत होती. ती स्विडिशमध्ये काहीतरी ओरडली. पण तिचे डोळे घट्ट बंद होते
तिची शरीर झटके देत आनंद व्यक्त करत होते. अचानक ती ताठ झाली व गुरासारखी हंबरली. मला भिती होती तो हंबरडा पुऱ्या लेंड शहरात घुमला असावा.
तिने मांड्यात माझे डोके पकडले. तिने आपल्या ताकदवान मांड्यात माझी मानगुट पकडुन शहीद होण्याआधी मी सुटका करुन धेतली. मान वर धेवुन भिंतीवरचे घड्याळ पाहिले. १२ मिनिटे! तिची चड्डी काढुन तिला सोफ्यावर बसवल्यापासुन १२ मिनिटात तिने पाणी सोडले होते!
तिने डोळे उघडले व माझ्याकडे पाहुन तिच्या आकारमानाला न शोभेल अशी नाजुक लाजली व मला मिठीत ओढुन घेतले.
त्या रात्रभर आम्ही नुसता धुमाकुळ घातला. वेगवेगळ्या जागी, वेगवेगळ्या प्रकाराने मी तिला चोदुन काढला. अनेकदा ती गळले. माझा बार चारवेळा तरी उडाला. रात्री मी हॉटेलवर गेलोच नाही. उरलेले १५ दिवस बऱ्याच रात्री तिने मला खेचुन तिच्या घरी नेले. तिचे पिरियड चालु झाल्यामुळे शेवटचा आठवडा माझी सुटका झाली व इतरत्र डोरे टाकायला मला वाव मिळाला.
पुढे चालु...........
कामासने ४
(इ स २०२० सालची ही गोष्ट आहे. डॉ. प्रेम कामकर हे स्विडनच्या लेंड विश्वविद्यालयात डॉक्टरेट मिळालेले कामशास्त्रज्ञ कन्सल्टंट बनुन कामरोग्यांवर इलाज करतात)
स्विडनहुन परत आलो व ’मराठी झवाझवी’ कामवाहिनीचे काम जोरदार चालु केले. एक महिन्याच्या स्कॅवेंडियन राष्ट्रांच्या माझ्या भेटीत मी फक्त पोर्नो विषयाला वाहिलेल्या अनेक टिव्ही वहिनींना भेट दिली. या भेटीत मला अनेक गोष्टी शिकायला मिळाल्या.
हिंदूस्तानात परत आलो तेव्हा चॅनेलसाठी अनेक वेगळे प्रयोग करायचे माझ्या मनात घोळत होते. शिवाय कामशास्त्रा या विषयाला वाहीलेले एखादे मराठी मासिक, जमले तर सल्लागार म्हणून व्यवसाय करायचे माझ्या मनात घोळत होते. तसे मी माझ्या निर्मात्याला व काही जवळच्या साथीदाराना बोलुन दाखवले.
दुसऱ्याच दिवशी आमच्या शेट्च्या (म्हणजे सीइओ हो!) कार्यालयातून फोन आला. लगेच मला त्यांच्या भेटीला बोलवले होते. यादवसाहेबाने (संदर्भ "बिहारी लटके") स्विडनच्या यशस्वी भेटीबद्दल माझे अभिनंदन केले व इकडचे तिकडचे बरेच प्रश्न विचारले. मला अचानक विचारले "तुझ्या विषयात कन्सल्टंसी सुरु करण्याबद्दल तूझे काय मत आहे?"
मला सगळी लिंक लागली. मला माहीत होते की ह्या हुशार माणसाने माझे मत विचारले नाही, तर याला काही तरी मला ठोस गाजर दाखवायचे आहे. मी काहीतरी गुळमुळीत उत्तर दिले. पण त्याने माझ्याकडे दुर्लक्ष करुन आपले घोडे दामटले.
"हे बघ मी तुला ऑफीस देतो, स्टाफ देतो. दिवसात तुझे चॅनेलचे काम चालु राहील. मधे मधे क्लायंट्ना भेट, पेशंट तपास. माझ्या नविन बीजनेसला सल्ला दे. बाकीच्या गोष्टी आपण बघुन घेवु"
’बाकीच्या गोष्टी’ सगळ्यात महत्वाच्या होत्या. पण यादवसाहेबाच्या असिस्टंट्ने चांगले प्रपोजल दिले व मी डॉ प्रेम कामकर कामशास्त्राचा ’कन्सल्टंट’ बनलो.
मला आमच्या कार्यालयाच्या इमारतीतच एक सुसज्ज असा ऑफीस सुट मिळाला. माझा ’मराठी झवाझवीचा’ सगळा चमु माझ्याबरोबर या नव्या ऑफिसमध्ये आला. माझ्या दोन्ही कामाचा रिसर्च ते सहज करु शकत होते. सगळ्याचे काम वाढणार होते पण आठवड्याच्या शेवटी मिळणारा पगारही वाढणार होता.
मी स्वतंत्र व्यवसाय केला असता तर माझा स्वतःचा फायदा जास्त झाला असता. पण हवा त्या प्रमाणात तो सर्व प्रपंच उभा करायची सुरवातीची धडपड, त्यासाठी लागणारे मोक्याच्य जागचे ऑफिस, त्याच्या गगनाला भिडलेल्या किंमती, ऑफिस सुरु केल्यावर ते चालवायचा खर्च, आणी हा व्यवसाय करण्यापुर्वी लागणारे परवाने असे सगळा लागणारा हिशोब केला तर सध्यातरी मला हा ऑप्शन बरा वाटत होता (शेवटी मराठी व्यवहार बुध्दी). पण ह्या माझ्या निर्णयात सगळ्यात महत्वाचा मुद्दा मला वाटला होता तो "मराठी झवाझवी’ चॅनेलवरुन मला मिळणारी प्रसिध्दी, जी एकट्याच्या व्यवसायात करणे मला शक्य झाले नसते.
यादवशेट्च्या प्रपोजलमध्ये मी एक मोठी दुरुस्ती सुचवली ती अशी की पेशंट्च्या इलाजासाठी एक क्लिनिक असणे जरुरीचे आहे. शेटजीनी लगेच त्यांचा एक वापरात नसलेला बंगला देवु केला. त्यात ४ स्वतंत्र बेडरूम होत्या व बंगला जुना असला तरी चांगला मेंटेंन केलेला होता. तिथे मी दोन कामशास्त्रात ट्रेंड असलेल्या टंच तरुणी त्यांच्यावर इलाज करायला ठेवल्या.
महीन्याच्या आतच आमच्या वाहिनीवर जाहीराती चमकल्या व मधुराणीच्या हस्ते डॉ प्रेम कामकर याच्या कामशास्त्राच्या कन्सल्टन्सीचे दुकान चालु झाले. मी ऑफीसमध्ये फक्त एकच नविन फटाकडी मुलगी माझी सहाय्यक म्हणुन घेतली. ही नवी मुलगी रिना माझ्या क्लायंटची काळजी घेइल अशी कल्पना होती.
सुरवातीचे बरेचसे पेशंट "माझा उठत नाही" या कॅटेगरीतील मध्यमवयीन व म्हातारे होते. अशा पेशंटना भरपुर फी घेवुन मी आमच्या क्लिनिकमध्ये एक दिवसासाठी पाठवायचो. हे पेशंट मी विकसीत केलेला इलाज घेवुन पहिल्या सीटींगमध्येच आपले ताठलेले लवडे सांभाळत परतायचे.
यादवचा एक बडा उद्योगपती मित्र, आपल्या पत्नीसह तरुण सुनेला घेवुन आला. त्याच्या मुलाच्या लग्नाला दोन वर्षे झाली होती तरी मुलबाळ नव्हते. मेडीकली दोघांच्यात काहीच दोष नव्हता. मी आमच्या पॅनेलवर असलेल्या तज्ञांकडुन दोघांची कसून तपासणी केली.
दोघांच्या चाचण्या अनुकूल मिळताच मी त्याच्या मुलाला व सुनेला परत दुसऱ्या सीटींगसाठी बोलावले. त्या जोडप्याला कामसुत्रातले शास्त्रोक्त संभोगाचे धडे दिल्यावर योग्य वेळी आमच्या असिस्टंट्च्या देखरेखीत मिलन केल्यावर एका महिन्यात हवा तो रिझल्ट मिळाला.
अनिताच्या माजलेल्या लठ्ठ पुच्चीने इतका भारी हल्ला अनुभवला नव्हता. तीला "हा... हू.. हं.... अहा......" अशी ’ह’ची बाराखडी आठवत होती. चाटता चाटता तिच्या योनीच्या आतले आवरण दाताने कुरतडायला मला मजा येत होती. माझे एक बोट ओले करुन मी योनीत आत घातले. तिची योनी खुप मोठ्या आकारची असली तरी टाईट होती. मी बोट आत बाहेर करायला सुरु करताच तिने अंग ढिले सोडले. आपणहुन पाय वर करुन फाकवले. तिच्या योनीत माझी जीभ व बोट मोगलांच्या सम्राज्यावर मराठ्यांच्या सेनेने करावा तसा खोलवर मुलुखगिरी करत होते.
मी आणखी कुमक बोलावली. एक एक करत तिन बोटे आत बाहेर करायला लागली. तिने डोळे मिटून कुल्ले हलवत किंचीत पुढे मागे होत लय पकडुन माझ्या तोंडाला ती झवु लागली. अनिताच्या हुंकाराची जागा चित्काराने घेतली. ती आनंदाने जोराजोराने ओरडु लागली. तिचा दाणा माझ्या जीभेच्या स्पर्शाने वळवळत होता. तिची योनीला एकदाचा पाझर फुटला होता. माझ्या परीश्रमाचे ते पाणी मला अविट गोड लागले. जीभेने वेगाने वाढणारे पाणी मी कोरडे करत होतो. तसे तिची पुढे मागे होणारी योनी जास्त पाणी सोडत होती. ती स्विडिशमध्ये काहीतरी ओरडली. पण तिचे डोळे घट्ट बंद होते
तिची शरीर झटके देत आनंद व्यक्त करत होते. अचानक ती ताठ झाली व गुरासारखी हंबरली. मला भिती होती तो हंबरडा पुऱ्या लेंड शहरात घुमला असावा.
तिने मांड्यात माझे डोके पकडले. तिने आपल्या ताकदवान मांड्यात माझी मानगुट पकडुन शहीद होण्याआधी मी सुटका करुन धेतली. मान वर धेवुन भिंतीवरचे घड्याळ पाहिले. १२ मिनिटे! तिची चड्डी काढुन तिला सोफ्यावर बसवल्यापासुन १२ मिनिटात तिने पाणी सोडले होते!
तिने डोळे उघडले व माझ्याकडे पाहुन तिच्या आकारमानाला न शोभेल अशी नाजुक लाजली व मला मिठीत ओढुन घेतले.
त्या रात्रभर आम्ही नुसता धुमाकुळ घातला. वेगवेगळ्या जागी, वेगवेगळ्या प्रकाराने मी तिला चोदुन काढला. अनेकदा ती गळले. माझा बार चारवेळा तरी उडाला. रात्री मी हॉटेलवर गेलोच नाही. उरलेले १५ दिवस बऱ्याच रात्री तिने मला खेचुन तिच्या घरी नेले. तिचे पिरियड चालु झाल्यामुळे शेवटचा आठवडा माझी सुटका झाली व इतरत्र डोरे टाकायला मला वाव मिळाला.
पुढे चालु...........
कामासने ४
(इ स २०२० सालची ही गोष्ट आहे. डॉ. प्रेम कामकर हे स्विडनच्या लेंड विश्वविद्यालयात डॉक्टरेट मिळालेले कामशास्त्रज्ञ कन्सल्टंट बनुन कामरोग्यांवर इलाज करतात)
स्विडनहुन परत आलो व ’मराठी झवाझवी’ कामवाहिनीचे काम जोरदार चालु केले. एक महिन्याच्या स्कॅवेंडियन राष्ट्रांच्या माझ्या भेटीत मी फक्त पोर्नो विषयाला वाहिलेल्या अनेक टिव्ही वहिनींना भेट दिली. या भेटीत मला अनेक गोष्टी शिकायला मिळाल्या.
हिंदूस्तानात परत आलो तेव्हा चॅनेलसाठी अनेक वेगळे प्रयोग करायचे माझ्या मनात घोळत होते. शिवाय कामशास्त्रा या विषयाला वाहीलेले एखादे मराठी मासिक, जमले तर सल्लागार म्हणून व्यवसाय करायचे माझ्या मनात घोळत होते. तसे मी माझ्या निर्मात्याला व काही जवळच्या साथीदाराना बोलुन दाखवले.
दुसऱ्याच दिवशी आमच्या शेट्च्या (म्हणजे सीइओ हो!) कार्यालयातून फोन आला. लगेच मला त्यांच्या भेटीला बोलवले होते. यादवसाहेबाने (संदर्भ "बिहारी लटके") स्विडनच्या यशस्वी भेटीबद्दल माझे अभिनंदन केले व इकडचे तिकडचे बरेच प्रश्न विचारले. मला अचानक विचारले "तुझ्या विषयात कन्सल्टंसी सुरु करण्याबद्दल तूझे काय मत आहे?"
मला सगळी लिंक लागली. मला माहीत होते की ह्या हुशार माणसाने माझे मत विचारले नाही, तर याला काही तरी मला ठोस गाजर दाखवायचे आहे. मी काहीतरी गुळमुळीत उत्तर दिले. पण त्याने माझ्याकडे दुर्लक्ष करुन आपले घोडे दामटले.
"हे बघ मी तुला ऑफीस देतो, स्टाफ देतो. दिवसात तुझे चॅनेलचे काम चालु राहील. मधे मधे क्लायंट्ना भेट, पेशंट तपास. माझ्या नविन बीजनेसला सल्ला दे. बाकीच्या गोष्टी आपण बघुन घेवु"
’बाकीच्या गोष्टी’ सगळ्यात महत्वाच्या होत्या. पण यादवसाहेबाच्या असिस्टंट्ने चांगले प्रपोजल दिले व मी डॉ प्रेम कामकर कामशास्त्राचा ’कन्सल्टंट’ बनलो.
मला आमच्या कार्यालयाच्या इमारतीतच एक सुसज्ज असा ऑफीस सुट मिळाला. माझा ’मराठी झवाझवीचा’ सगळा चमु माझ्याबरोबर या नव्या ऑफिसमध्ये आला. माझ्या दोन्ही कामाचा रिसर्च ते सहज करु शकत होते. सगळ्याचे काम वाढणार होते पण आठवड्याच्या शेवटी मिळणारा पगारही वाढणार होता.
मी स्वतंत्र व्यवसाय केला असता तर माझा स्वतःचा फायदा जास्त झाला असता. पण हवा त्या प्रमाणात तो सर्व प्रपंच उभा करायची सुरवातीची धडपड, त्यासाठी लागणारे मोक्याच्य जागचे ऑफिस, त्याच्या गगनाला भिडलेल्या किंमती, ऑफिस सुरु केल्यावर ते चालवायचा खर्च, आणी हा व्यवसाय करण्यापुर्वी लागणारे परवाने असे सगळा लागणारा हिशोब केला तर सध्यातरी मला हा ऑप्शन बरा वाटत होता (शेवटी मराठी व्यवहार बुध्दी). पण ह्या माझ्या निर्णयात सगळ्यात महत्वाचा मुद्दा मला वाटला होता तो "मराठी झवाझवी’ चॅनेलवरुन मला मिळणारी प्रसिध्दी, जी एकट्याच्या व्यवसायात करणे मला शक्य झाले नसते.
यादवशेट्च्या प्रपोजलमध्ये मी एक मोठी दुरुस्ती सुचवली ती अशी की पेशंट्च्या इलाजासाठी एक क्लिनिक असणे जरुरीचे आहे. शेटजीनी लगेच त्यांचा एक वापरात नसलेला बंगला देवु केला. त्यात ४ स्वतंत्र बेडरूम होत्या व बंगला जुना असला तरी चांगला मेंटेंन केलेला होता. तिथे मी दोन कामशास्त्रात ट्रेंड असलेल्या टंच तरुणी त्यांच्यावर इलाज करायला ठेवल्या.
महीन्याच्या आतच आमच्या वाहिनीवर जाहीराती चमकल्या व मधुराणीच्या हस्ते डॉ प्रेम कामकर याच्या कामशास्त्राच्या कन्सल्टन्सीचे दुकान चालु झाले. मी ऑफीसमध्ये फक्त एकच नविन फटाकडी मुलगी माझी सहाय्यक म्हणुन घेतली. ही नवी मुलगी रिना माझ्या क्लायंटची काळजी घेइल अशी कल्पना होती.
सुरवातीचे बरेचसे पेशंट "माझा उठत नाही" या कॅटेगरीतील मध्यमवयीन व म्हातारे होते. अशा पेशंटना भरपुर फी घेवुन मी आमच्या क्लिनिकमध्ये एक दिवसासाठी पाठवायचो. हे पेशंट मी विकसीत केलेला इलाज घेवुन पहिल्या सीटींगमध्येच आपले ताठलेले लवडे सांभाळत परतायचे.
यादवचा एक बडा उद्योगपती मित्र, आपल्या पत्नीसह तरुण सुनेला घेवुन आला. त्याच्या मुलाच्या लग्नाला दोन वर्षे झाली होती तरी मुलबाळ नव्हते. मेडीकली दोघांच्यात काहीच दोष नव्हता. मी आमच्या पॅनेलवर असलेल्या तज्ञांकडुन दोघांची कसून तपासणी केली.
दोघांच्या चाचण्या अनुकूल मिळताच मी त्याच्या मुलाला व सुनेला परत दुसऱ्या सीटींगसाठी बोलावले. त्या जोडप्याला कामसुत्रातले शास्त्रोक्त संभोगाचे धडे दिल्यावर योग्य वेळी आमच्या असिस्टंट्च्या देखरेखीत मिलन केल्यावर एका महिन्यात हवा तो रिझल्ट मिळाला.
No comments:
Post a Comment